Zodra vrijwilliger Winanda de woongroep opstapt in Coloriet Laarstaete in Lelystad, lichten de ogen van de bewoners op. Ze weten: nu gaan we iets leuks doen. Gym, bloemstukjes maken, slingers maken voor het EK voetbal of iets lekkers bakken: Winanda verzint iedere week een nieuwe activiteit. ‘Als we lekker bezig zijn, komen de gesprekken los.’
‘Ik ben iemand die graag iets dóet’, steekt Winanda enthousiast van wal. Ze wilde graag iets voor de maatschappij doen naast haar drukke baan en reageerde op de advertentie waarin handjes voor de zorg werden gevraagd. Iedere dinsdagochtend stapt ze woning 5/6 van Coloriet Laarstaete binnen met een tas vol spullen. Ze lacht: ‘Ik bedenk altijd wel iets leuks om te doen.’
Gym, bijvoorbeeld. ‘Dat doen we dan op de stoel, voor de mensen die slecht ter been zijn. Als ik zie dat een mevrouw van 98 jaar zo’n stukje haar been optilt en lekker meedoet…’ Met haar vingers geeft ze aan hoe ver dat is. ‘Ja, dat vind ik dan erg mooi om te zien. Dat doet me goed.’
Met haar vrijwilligerswerk combineert Winanda twee werelden. Ze is personeelsadviseur en heeft zodoende veel contact met mensen. Daarvoor was ze bloemist en daar komt haar creatieve kant vandaan. ‘De eerste paar keer deden we gezellig spelletjes, zodat we elkaar een beetje konden leren kennen. Nu doen we echt van alles. Van het maken van (oranje) slingers tot een kletspot, het maken van bloemstukjes tot het bakken van cupcakes. Ik ben helemaal vrij om de ochtend in te delen. Al klets ik maar 5 minuten met iemand of gaan we even naar buiten. Dat is al goed.’
Als de groep bezig is met een leuke activiteit, komen de gesprekken vanzelf op gang. ‘Door de kletspot bijvoorbeeld horen bewoners dingen die ze nog niet wisten van elkaar. Het geeft zoveel voldoening om hier te zijn. Als ik hier ben, bedenk ik me dat ik blij mag zijn dat ik gezond ben. Het zal je maar gebeuren, dat je op je 62e een hersenbloeding krijgt. Dan draait je leven van de ene op de andere dag 180 graden.’
‘En dan stapt er ineens zo’n leukerd de afdeling op? Als ik hier zou wonen en ik zelf niet meer kan bedenken wat ik wil of kan, dan zou ik het ook fijn vinden als er iemand is die dat doet en mij daarin meeneemt.’
