Met pensioen gaan betekende voor Hans niet dat hij stil ging zitten. Hij wilde zich graag inzetten voor een ander en doet graag vrijwilligerswerk. Ook bij Coloriet de Hoven in Lelystad. ‘Het geeft zingeving aan mijn leven. Ik beteken graag iets voor oudere mensen.’
De afgelopen maanden leerde hij het woonzorgcentrum al goed kennen. ‘Ik ben een tijdje portier geweest en zo heb ik veel mensen leren kennen. Ik voelde me heel verantwoordelijk, omdat ik me realiseerde dat achter mij (de receptie) kwetsbare ouderen wonen.’ Hans doelt op de coronacrisis, waardoor er speciale bezoekregelingen waren. ‘Daar was ik me goed van bewust. Ik liet dan ook niet zomaar iedereen doorlopen. Ik ben er echt voor de bewoners.’
Hans brengt graag wat vrolijkheid in het leven van de bewoners van Coloriet de Hoven. ‘Mijn vader had dementie en hij was altijd zo blij als ik er was. Ik zag echt een man die alsmaar blijer werd wanneer ik er was.’ Dat gevoel wil hij ook overbrengen op de bewoners. ‘Ik praat heel graag met mensen, ben benieuwd naar hun verhaal, maar ik wil ook graag iets doen.’
Al brainstormend met de vrijwilligerscoördinator ontstond een leuk idee: de mannengroep begeleiden. ‘We gaan stoere dingen doen zoals biljarten en timmeren. Als ze dat zelf willen natuurlijk! Ik en de coördinator zoeken de mogelijkheden de komende tijd uit.’ Aan Hans’ enthousiasme zal het niet liggen: hij staat te popelen. ‘Het lijkt me leuk om de mannen te helpen met de activiteiten, om één-op-één gesprekken te hebben en vooral: gezelligheid brengen.’
